[PL] Noblistka, swoją znaną prostotą mówienia, odsłania małostkowy, zachłanny aspekt miłości. Podziękowanie występuje w tomie Wielka liczba.
[ES] La noblista (su nombre se pronuncia Visuáva Shimborska), en su conocida diafanidad de expresión, saca a primer plano el aspecto mezquino y voraz del amor. Gratitud forma parate del tomo Gran número.
[DE] Die Noblistin (2013) in ihre beruhmten, laienverständlichen Sprache, zeigt den kleinlichen und habgierigen Aspekt der Liebe. Dankeschön ist Teil des Bandes Große Zahle.
[EN] The Noblist of 2013 (the correct pronounciation of her name is Visuava Shimborska) in her well-known, plain language, shows love as a tangle of pettiness and greed. Gratitude is part of the volume Great Number.
PODZIĘKOWANIE
Wiele zawdzięczam
tym, których nie kocham.
Ulgę, z jaką się godzę,
że bliżsi są komuś innemu.
Radość, że nie ja jestem
wilkiem ich owieczek.
Pokój mi z nimi
i wolność mi z nimi,
a tego miłość ani dać nie może,
ani brać nie potrafi.
Nie czekam na nich
od okna do drzwi.
Cierpliwa
prawie jak słoneczny zegar,
rozumiem
czego miłość nie rozumie
wybaczam,
czego miłość nie wybaczyłaby nigdy.
Od spotkakia do listu
nie wieczność upływa,
ale po prostu kilka dni albo tygodni.
Podróże z nimi zawsze są udane,
koncerty wysłuchane,
katedry zwiedzone,
krajobrazy wyraźne.
A kiedy nas rozdziela
siedem gór i rzek,
są to góry i rzeki
dobrze znane z mapy.
Ich zasługa,
jeżeli żyję w trzech wymiarach,
w przestrzeni nielirycznej i nieretorycznej
z prawdziwym, bo ruchomym horyzontem.
Sami nie wiedzą,
ile niosą w rękach pustych.
“Nic im nie jestem winna” –
powiedziałaby miłość
na ten otwarty temat.
GRATITUD
mucho les debo
a aquellos a quienes no amo
el alivio con el que acepto
que sean cercanos a otra gente
la alegría de no ser
el lobo de sus ovejas
con ellos tengo paz
con ellos libertad
y eso el amor no puede dar
y tampoco es capaz de recibir
No les espero
de la ventana a la puerta:
paciente
como un reloj de sol
comprendo
lo que el amor no comprende
perdono
lo que el amor no perdonaría nunca
Entre el encuentro y la carta
no una eternidad transcurre
sino simplemente algunos días o semanas
Los viajes con ellos son siempre logrados
los conciertos, escuchados
las catedrales, vistas
los paisajes, despejados
Y cuando nos separan
siete montes y ríos
son montes y ríos
existentes en el mapa
a ellos les debo
vivir en tres dimensiones
en un espacio no lírico y no retórico
con un horizonte que, por fluctuante, es real
Ni siquiera saben
cuánto traen en las manos vacías
“Yo no les debo nada”
diría el amor
sobre este abierto tema
GRATITUDE
I owe very much to them
whom I do not love
the relief with which I accept
that they are closer to others than me
the happiness that it’s not me
the wolf of their sheep
With them I dwell in peace, with them in freedom
and these can love not give
nor is able to receive
I do not wait for them
from window to door –
patient
as a sunclock
I understand
what love would not understand
and forgive
what love could never forgive
Between encounter and letter
no eternity transcurs
but simply some days or weeks
Journeys are with them always successful
concerts are listened to
cathedrals sightseen
landscapes clear
And when it splits us
seven rivers and hills
those are rivers and hills
existent in the map
I owe them indeed
that I live in three dimensions
in a space that is not lyric nor rethoric
with a fluctuant, hence real horyzon
They do not even know
how much they bring in their empty hands
„Well, I owe them nothing” would love say
on this open topic
DANKESCHÖN
Ich schulde viel denen,
die ich nicht liebe.
Die Erleichterung, mit deren ich akzeptiere,
dass sie jemandem anders näher sind.
Die Frohlichkeit,
dass ich nicht der Wolf ihrer Schafe bin.
Friede gibt es und Freiheit mit ihnen,
und das kann Liebe weder geben noch nehmen.
Ich warte nicht auf sie vom Fenster zur Tür.
Geduldig,
fast wie eine sonnige Uhr,
verstehe ich
was Liebe versteht nicht
vergebe,
was Liebe nie vergeben würde
Vom Treffen zum Brief
nicht eine Ewigkeit vergeht,
Aber nur ein paar Tage oder Wochen.
Mit ihnen zu reisen ist immer erfolgreich,
Konzerte werden gehört,
Kathedralen besichtigt,
Landschaften deutlich.
Und wenn uns sieben Berge und Flüsse trennen,
Das sind Berge und Flüsse bekannt aus der Karte.
Das ist ihr Verdienst,
dass ich in drei Dimensionen lebe,
im nicht-lyrischen und nicht-rhetorischen Raum
mit einem beweglichen
und deshalb wirklichen Horizont
Sie wissen selbst nicht,
wie viel sie in leeren Händen tragen.
“Ich schulde ihnen nichts” würde die Liebe sagen
Zu diesem veroffentlichen Thema.