[DE] Michael Krüger, Dichter, Schriftsteller und Herausgeber, ist im 2024 achtzig geworden. Beim Feiern in München gab es zu gleichen Teilen Reflexion im besten Stil und offenes Lachen. Der Mensch, seine Augen, seine Haltung, sprechen von tiefer Empfindlichkeit. So sind seine Gedichte.
[ES] Michael Krüger, poeta, escritor y editor, cumplió ochenta años en 2024. Durante las celebraciones en Múnich, hubo por partes iguales reflexión y risa. El ser humano, sus ojos, su presencia, hablan de profunda sensibilidad, y tales son sus poemas. En la traducción hay algunas líneas que llevan más de una versión. Las opciones están separadas por una línea transversal. Puedes poner tu elección en el cajón de comentarios.
[PL] Michael Krüger, poeta, pisarz i wydawca, skończył w 2024 osiemdziesiąt lat. Podczas uroczystości w Monachium były, w równych proporcjach, i refleksja i śmiech. Człowiek, jego oczy, jego postawa wyraża głęboką wrażliwość, i taka jest też jego poezja. W tłumaczeniu jest kilka linijek z więcej niż jedną wersją. Wersje są podzielone skośną kreską. Możesz w skrzyni komentarzy napisać te, które wydają Ci się najbardziej odpowiednie.
[EN] Michael Krüger, poet, writer and publisher, became eighty in 2024. During the celebrations in Munich, there was keen reflection as well as sheer laughter. The human being, his eyes, his presence, speak of deep sensitivity, and such are his poems. There are some lines in the translation with more than one possible version. The versions are separated by forward slashes. You can write in the comments square the ones you consider to be the most appropriate.
DÄMMERUNG
die Taube, die immer nur das Beste will
und mich verrückt macht mit ihrem Rosenkranz
sie sitzt jetzt leergegurrt und heillos
auf einem Ast des Nussbaums
und wartet dass der Abend seine schwere Band aus Schiefer
vor der Welt stellt
Die alten Bäume nehmen feierlich das letzte Licht entgegen
als sollte dieser Tag ein gutes Ende haben
kein Mensch weiß, was er glauben soll
und keiner achtet auf die Spinne,
die unbeeindruckt von der Warheit
an ihrer Theorie der Schönheit webt
OCASO
la paloma
que siempre quiere lo mejor
y me vuelve loco con su rosario
está sentada, vacía de arrullos y desconsolada
sobre una rama del nogal
esperando a que el ocaso imponga al mundo
su densa pared de pizarra
Los viejos árboles
van solemnemente al encuentro de la última luz
como si fuera este día a tener un buen fin / como si este día hubiera de arribar a un buen final
nadie, ningún ser humano, sabe en qué ha de creer / ya nadie sabe ya más en qué creer
y tampoco hay alguien que se fije / y nadie para mientes
en la arañita, que, sin inmutarse por la verdad,
va tejiendo / teje pacientemente su propia teoría de la Belleza
ZMIERZCH
gołąb, który zawsze chce najlepiej
i doprowadza mnie do szaleństwa swoim różańcem
siedzi teraz, już wyczerpany od gruchania i zniedołężniały
na gałęzi od orzecha
i czeka, aż zmierzch swoją gęstą ścianę ze skały łupkowej
przed światem postawi
stare drzewa dostojnie przyjmują ostatnie światło
tak, jakby ten dzień miał się dobrze kończyć / jakby dzisiaj miał dobre zakończenie mieć
żaden człowiek nie wie, w co miałby wierzyć
i żaden też nie dostrzega pająka
który niezrażony przez prawdę
tka pracowicie swoją własną teorię Piękna / pieczołowicie nad swoją własną teorię Piękna pracuje
TWILIGHT
the dove, the one that always wants the best
and drives me crazy with its rosary
sits now on a walnut tree branch / on a branch of the walnut tree
worn out and hopeless
and waits for the twilight to put before the world
its heavy chalkboard wall
the old trees confront the latest light solemnly
as if this day were going to have a good end
no man knows anymore what they are to believe / trust
and no man notices the spider as well
which, not impressed by the thruth
keeps weaving its own theory of Beauty